Vale libri mei otii! Scio solos libros esse sed nunc meum scrinium vaccus est.

Vos desiderabo~

Aliquando in easem viis, in easem tabernis, ad eamdem sellam cum incerto coeto ipsam invenio. Sero nocte ambulo donec meridie caelum stellarum possum conspicere. Nummos in arbores iacio, cupientes olim fieri posse ut aqua fiant. In caelo esse subito sentio. Super nubes idem omnia sed ‘incertus coetus’ suos vultos facit infra me. Quantum merui obruor. Opus feci et meum fructus accepi. Sed tamen immanitas meorum desideriorum consumit me. Carnes vescam a vulto nubium. Crocodili nulli sed Floridianulus est in meo corde.

Sero est. Quis scivit canere aves tam mane? Feci armillas Latinas, videbimus cras.

Bene dormite <3

Non scripsi quia non potest dicere aliquid novi. Tamen, adsum. Libertas adest. Quid dicam? Omnia quia nemo leges. Libera tandum sum. Scribam carminas et leges sociales et epistulas et fabulas et de mea utilitates. Hoc est initium. Vale, Bubulce Stellaris.